روغن های تبرید

هدف از روغن کاری خوب محافظت از قطعات متحرک و گازبندی قطعات می باشد

برای رسیدن به این منظور رو غن مورد استفاده باید با مبرد و اجزای سیستم از نظر شیمیایی سازگاری داشته و به خوبی به آن مخلوط شود و اما کمترین میزان حلالیت را داشته باشد .

در داخل سیلندر یک کمپرسور رفت برگشتی لایه روغن در قسمت های مکش تحت تاثیر درجه حرارت پایین و در قسمت های نزدیک سرسیلندر تحت تاثیر درجه حرارت های تقریبا بالا قرار دارد .

از آنجایی که گرانروی روغن با تغییر درجه حرارت تغییر می کند ، در نتیجه در نزدیکی های قسمت مکش روغن دارای گرانروی بیشتری نسبت به قسمت نزدیک سرسیلندر می باشد.
در هر حال روی کلیه سطوحی که کار می کنند باید یک لایه نازک روغن پاشیده شود.

این عمل به وسیله ی رینگ های پیستون صورت می گیرد

در کمپرسورهایی که فاقد رینگ هستند این عمل به وسیله پیستون صورت می گیرد.

روغن باید سریعا در تمام قسمت ها پخش شود .

برای این منظور گرانروی روغن نباید خیلی زیاد باشد و از طرف دیگر اگر گرانروی خیلی پایین باشد نمی تواند لایه مناسبی را روی قطعات مختلف تشکیل دهد در نتیجه نمی تواند سطوح قطعات را در برابر سایش حفاظت کند.

خواص روغن های تبرید:
1-روغن خیلی رقیق بین سطوح لغزنده باقی نمانده و فیلم روغن تشکیل نشده و سبب سایش قطعات می شود.
2-روغن خیلی غلیظ بین سطوح متحرک به خوبی جریان نمی یابد.
3-نقطه ی ریزش آن پایین باشد تا در تمام قسمت های سیستم جریان یابد.
4-روغن با اغلب مبردها مخلوط شده و رقیق می شود و می تواند به سادگی به همراه روغن سیکل تبرید را طی کرده و به کمپرسور برگردد.

البته روغن با بعضی از مبردها مانند آمونیاک مخلوط نمی شود

حتی در خروج از کمپرسور رقیق نیست و به راحتی نمی تواند همراه مبرد سیکل را طی کرده و به کمپرسور بازگردد و لذا در خروج از کمپرسور به منظور برگرداندن روغن به کمپرسور تله ی روغن نصب می شود.
5-در دمای پایین موم کمتر از خود باقی بگذارد و تا حد امکان در هنگام تماس با سطوح سرد تولید موم نکند.
6- تا حد امکان در هنگام تماس با سطوح داغ تولید کربن نکند.

زیرا روغن های معدنی به وسیله ی گرما تجزیه می شوند و یک لایه کربن نرم و سبک باقی می گذارند و اگر چه اثر تخریبی ندارند ولی یک نوع آلودگی به حساب می آید که مطلوب نمی باشد.
7- روغن تبرید رطوبت نداشته باشد

زیرا تماس رطوبت و روغن با سطح قسمت پر فشار کمپرسور سبب ایجاد لجن و اسید می شود. که لجن می تواند مجرای روغن در کمپرسور را مسدود کند و اسید سطوح داخلی را بساید و در کمپرسور بسته نیزبه سیم پیچ موتور آسیب برساند.

لازم به یادآوری است که روغن تبرید در ظروف سربسته 1لیتری،4لیتری6لیتری،10لیتری،20لیتری و بشکه ای وجود دارد و درب مخازن روغن مبرد نباید هیچ وقت باز نماند تا با جذب رطوبت هوا غیر قابل استفاده در سیستم نشوداین روغن هاجاذب شدید رطوبت هستند.
تشخیص روغن سالم شامل موارد و توضیحات زیر می شود:
بوی روغن:
اگر از روغن داخل سیستم برودتی به هنگام باز شدن بوی نامطبوع به مشام برسد باید روغن تعویض گردد.

رنگ روغن:
نمونه ای از روغن داخل سیستم را در ظرف شیشه ای بی رنگ ریخته اگر رنگ روغن روشن متمایل به قهوه ای باشد روغن سالم و اگر رنگ آن تیره باشد روغن باید تعویض گردد.
دربسیاری ازکمپرسورهاسایت گلاس یاهمان دریچه دید وجود دارد که روغن کمپرسوررامی توان دید وتشخیص دهد.

 

دسته بندی انواع  روغن های کمپرسور سرد کننده بر اساس استاندارد DIN 51503:

KAA:

روغن های کمپرسور سرد کننده غیر قابل اختلاط با آمونیاک

این نوع روغن ها با روغن پایه معدنی هیدروژنه (hydrogenated)

 

یا روغن های سنتزی PAO (Polyalphaolefin) و یا AB (Alkyl Benzene) تهیه می شوند.

در اغلب موارد، روغن های کمپرسور سرد کننده از نوع نفتنیک و highly-refined نیز قابلیت استفاده دارند اما اهمیت روغن های پایه معدنی هیدروژنه و سنتزی PAO روز به روز افزایش می یابد.
KAB:

روغن های کمپرسور سرد کننده قابل اختلاط با آمونیاک

عموماً با روغن پایه سنتزی PAG (Polyalkylene Glycol) تهیه می شوند.

 

محتوای آب روغن های پایه PAG برای کاربرد با آمونیاک باید همواره کمتر از 350ppm باشد.
KB:

روغن های کمپرسور سرد کننده برای دی اکسید کربن (CO2)

روغن های سنتزی با پایه پلی ال استر

 

(synthetic Polyol Ester, POE)، PAG و یا PAO برای این کاربرد مناسب می باشند.

POE ها عموماً با CO2 به خوبی مخلوط می شوند.

 

در حالیکه روغن های پایه PAG کمترین میزان اختلاط با گاز دی اکسیدکربن را دارند. روغن های سنتزی PAO نیز به عنوان روغن های غیر قابل اختلاط با CO2 شناخته می شوند.

KC:

روغن های کمپرسور سردکننده برای هیدروکربن های نیمه

کاملاً هالوژنه فلوئورینه و کلرینه (CFC، HCFC)

روغن های معدنی نفتنیک highly-refined و آلکیل بنزن (AB) و در برخی موارد روغن های استری نیز کاربرد دارند.

محتوای آب روغن های KC تازه (Fresh) باید کمتر از 30ppm باشد.

 

در صورتیکه موحتوای آب بیشتر باشد، خطر احتمال واکنش های ناخواسته با گاز سردکننده وجود خواهد داشت که موجب تخریب و تجزیه ترکیب روغن-سردکننده شود.
KD:

روغن های کمپرسور سردکننده برای هیدروکربن های نیمه

کاملاً فلوئورینه (HFC، FC)

روغن های با پایه پلی ال استر (POE) و یا PAG کاربرد دارند.

 

روغن های کمپرسور سرد کننده گروه KD از نوع ترکیبات قطبی بوده و دارای ویژگی های hygroscopic می باشند.

در مورد پلی ال استرهای fresh، محتوای آب باید کمتر از 100ppm باشد.

PAG ها عموماً در سیستم های aircon کاربرد داشته و محتوای آب روغن fresh باید کمتر از 350ppm باشد.

KE:

روغن های کمپرسور سرد کننده برای هیدروکربن ها شامل پروپان (propane)

ایزوبوتان (isobutene)

روغن های با پایه معدنی ویا سنتزی از نوع آلکیل بنزن، PAO، PAG و یا POE کاربرد دارند.

 

محتوای آب برای روغن های معدنی fresh و آلکیل بنزن باید کمتر از 30ppm

برای PAO کمتر از 50ppm، برای POE کمتر از 100ppm و برای PAG کمتر از 350ppm باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *